Σήμερα κατάλαβα ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν την πρώτη ημέρα πάντα θα νιώθω μια γλυκιά αγωνία, ένα καρδιοχτύπι για το ξεκίνημα.
Το πρωί το ξυπνητήρι μου χτύπησε στις 5:50 κι έξω ήταν όλα σκοτεινά. Έφυγα σιγά σιγά για να μην ξυπνήσω κάποιον και μετά όλα κύλησαν πολύ γρήγορα! διαβάστε παρακάτω…
Σύσκεψη, αγιασμός, γέλια κι έτσι ξαφνικά βγήκαμε στον αέρα! Μαζί με τα σχολεία ξεκινήσαμε κι εμείς!
